تنــــــــــــــدیس تنهــــــــــــــایی

نداشته ها و تنهایی های کوچک
با چیزها و آدمهای کوچک پر میشوند
نداشته ها و تنهایی های
خیلی خیلی  بزرگ
فقط با خدا...
مهم نیست در این زمین خاکی
چقدر تنها باشیم
و چقدر حرفهایمان برای
دیگران غیر قابل فهم باشد
و وقت انسانها برایمان کم
شکر که خدا هست
و او جبران تمام دلتنگی ها
و مرهم تمام زخمهاست ...

تنــــــــــــــدیس تنهــــــــــــــایی...

انسان به همه چیز فکر می کنداما در معنای ژرف هیچ چیز تأمل نمی کند؟!شایدم فکر و تأمل بی فایده باشد.تا زمانش نرسد انسان قادر نیست واقعیت ها را از دریچه دیگری ببیند .گویی باید در شرایطی خاص قرار گرفت تا درک درستی از حقایق را پیدا کرد."خدا از رگ گردن به ما نزدیک تر است"این جمله را بارها شنیده ام .بارها و بارها .اما هیچ وقت به اندازه امروز به طور واقعی درکش نکرده ام.با همه وجود ، نزدیک تر از نزدیکنزدیک تر از رگ و نفس هایم حضور خدا را در خود لمس کردم.چه احساس غیرقابل وصفی است!چه حال خوب غریبی است !درست زمانی که گمان می کردم دست هایم از دستان مهربانش جدا گشته استچنان خود را به من نزدیک نشان داد که با خود پنداشتممگر از من دور بوده است که نزدیک حسش کنم؟!او همیشه با من و در من بوده و هست .اما خود را اسیر خواهش های نفس و آرزوهای دور و دراز کرده بودم و بودنش را دور می دیدم.آری پر بودم از هیچ و تهی از همه چیز .انسان چیزی ورای این جسم فانیست.در کالبد هر انسان روحی پاک دمیده شده است که پلیدی ها را تاب نمی آورد.آنگاه که انسان جسم را با خطا ، آلوده می سازدروح آرامش خود را از دست می دهد.راز تمام بی قراری ها و نا آرامی های بشر از آنجا سرچشمه می گیردکه جسم را آلوده خواهش های نفس می کند.جسم که آلوده شد ، روح درپیکر آلوده به بی قراری می رسدکاش انسان به درک و تأملی عمیق در خود می رسید تا این اندازه در دنیای فانی پرفریبغرق خواهش های نفس نمی شدو حضور خدا را همیشه و در همه حالدر خود نزدیک تر از رگ هایش حس می کرد..." از دلنوشته های نگار " تنــــــــــــــدیس تنهــــــــــــــایی...